𝑫𝒆 𝒐𝒑𝒘𝒆𝒌𝒌𝒊𝒏𝒈 𝒗𝒂𝒏 𝑳𝒂𝒛𝒂𝒓𝒖𝒔

𝑫𝒆 𝒐𝒑𝒘𝒆𝒌𝒌𝒊𝒏𝒈 𝒗𝒂𝒏 𝑳𝒂𝒛𝒂𝒓𝒖𝒔

Johannes 11:35-45

Jezus weende. De Joden dan zeiden: Zie, hoe lief Hij hem had! En sommigen van hen zeiden: Kon Hij Die de ogen van de blinde geopend heeft, ook niet maken dat deze niet gestorven was? Jezus dan, opnieuw heftig bewogen in Zichzelf, kwam bij het graf. Het was een grot, en er was een steen op gelegd. Jezus zei: Neem de steen weg. Martha, de zuster van de gestorvene, zei tegen Hem: Heere, hij ruikt al, want hij ligt hier al voor de vierde dag. Jezus zei tegen haar: Heb Ik u niet gezegd dat u, als u gelooft, de heerlijkheid van God zult zien? Zij namen dan de steen weg waar de gestorvene lag. En Jezus hief de ogen omhoog en zei: Vader, Ik dank U dat U Mij verhoord hebt. En Ik wist dat U Mij altijd verhoort, maar ter wille van de menigte die om Mij heen staat, heb Ik dit gezegd, opdat zij geloven dat U Mij gezonden hebt. En toen Hij dit gezegd had, riep Hij met een luide stem: Lazarus, kom naar buiten! En de gestorvene kwam naar buiten, gebonden aan handen en voeten met grafdoeken, en zijn gezicht was omwonden met een zweetdoek. Jezus zei tegen hen: Maak hem los en laat hem weggaan. Velen dan van de Joden die naar Maria toe gekomen waren en gezien hadden wat Jezus gedaan had, geloofden in Hem.

De les voor ons

Jezus huilde. Dat Jezus aan ons gelijk is geworden zie je duidelijk aan dit vers. Of hij huilde om het ongeloof van de mensen of omdat Hij deelde in hun verdriet weten we niet. Maar in beide gevallen liet Jezus zien dat Hij genoeg om ons geeft om met ons mee te huilen. Jezus uitte vaak diepe emoties en we hoeven nooit bang te zijn onze ware gevoelens aan Hem te laten zien. Hij houdt van je en zorgt voor je. Geloof dat maar dan zul je de heerlijkheid van God zien!